Herkesin kafası çok karışık ancak bu karışıklığa bir çözüm yolu elbette bulunmalıdır. Zira kavramların her biri birbirinin içine geçmiş durumda ve herkes zihin dünyasına göre kavramlara anlam yüklemeye başladı.
Son gözdemiz ise YERLİ ve MİLLİ olmak!
Kime göre yerli, neye göre milli olmak?
Bu tartışmalar ülkemizin yargı sisteminde baş gösteren hukuk skandalı ile bir defa daha kendisini gösterdi. Anayasa Mahkemesi tutuklu bulunan Hatay Milletvekili Can Atalay’ın hak gaspına uğradığına karar verdi. Ve yerel mahkemeye kararı gönderdi. Yerel Mahkeme ise, hukuken kararı uygulaması gerekirken, kendisine gelen karara uymamış ve bir düz yazı ile kararı hukuksuz olarak YARGITAY’a gönderdi. YARGITAY ise ülkenin en üst mahkemesi olan ve aldığı kararlarla ülkedeki tüm kurumları bağlayıcı olduğu kanunla sabitlenen Anayasa Mahkemesinin kararını tanımayarak suç işlemekle kalmadı birde karara evet oyu verenler ile ilgili suç duyurusunda bulundu. Özetle anayasal suç işlemiş oldu.
Meseleyi uzatmaya gerek yok. Toplumun büyük bir kesimi tarafından yargı darbesi olarak nitelendirilen karara ilişkin birçok kişi birçok şey söyledi. Kimisi sanırım gece uykusuz kaldığı için mahkemeyi kapatalım dedi. Kimisi ben hakem olayım dedi. Ama sonra aslında bir siyasi partinin genel başkanı olduğunu unuttu. Dolayısıyla kimse bu hakemliğe yanaşmadı. Mevcut anayasanın uygulanmasından sorumlu olan bir muhterem kardeşimiz ise yenisini yapalım bu eskidi deyiverdi.
Ama esas bomba yakın zaman önce makas değiştiren bir bürokrattan geldi. İsminin önüne bağımsız ibaresinden başka bir kavram alması caiz olmayan ADALET kelimesinin önüne yerli ve milli kavramlarını oturtuverdi. Eleştirenlere ise ben hukukçuyum dedi. Bir başkası ise benim diplomam var diyerek havasını bastı.
Tüm bu olup bitenler uzun zamandır var olan bir boşluğu ortaya çıkardı. Yerli ve Milli kavramlarını kime ve neye göre kullanmamız gerekirdi. Zira refah içinde yüzen vatandaşlarımız günün büyük bir kısmını bu kavramlar üzerine düşünerek geçirmekteydi. Ve toplumsal sınıflar birbirlerinin yerli veya milli olup olmadığını anlayamıyordu. Zira vatandaşların bilgi düzeyi o bürokrattan çok daha iyi değildi.
Bu kötü gidişe bir son verebilmek adına bize düşen görevi yapmaya karar verdik. Ve bu sorunun nasıl çözüleceğini araştırdık ve bu konu üzerine düşündük.
Yarından tezi yok, milletimizin oylarıyla seçilmiş vekillerimizin oluşturduğu bir araştırma komisyonu kurulmalı ve konusuna hâkim kişilerden görüş almak suretiyle Milli ve Yerli kavramlarını genel geçer bir anlam üzerine oturtmalıdır. Daha sonrasında bu kavram TBMM de oylanması ve kanunlaştırılması gerekir. Bu kavramları yasalaştırmak yetmez. Okullar başta olmak üzere topluma yön veren maaşlı sivil toplum kuruluşları bu kavramları milletimize anlatmalı ve adeta tebliğ etmelidir.
Ancak bu durum dahi vatandaşların arasındaki o entelektüel tartışmalara engel olmayacaktır. Bu nedenle bu konuyu takip eden bir başkanlık kurulmalı ve bu başkanlığın yerel idaresi oluşturulmalıdır. Bu idarelerde uzun yıllar sivil toplum kuruluşlarında sırasını bekleyen genç müsaitler görevlendirilmeli ve toplumdaki bu aksaklık ivedi giderilmelidir. Hatta bu süreç daha ileri noktaya taşınmalı vatandaşlarımız bu yerel idareler vasıtasıyla mülakata alınmalı her bireyin hangi ölçüde Yerli ve Milli olduğunun tespiti yapılmalı seviyesi yüksek çıkanlara vergiden indirim yapılmalı hatta market indirim kuponları verilmelidir. Belki ihtiyaç olmak ama kişinin seviyesi boynuna astığı bir kart ile topluma ilan edilmesi dahi söz konusu olabilir.
Gülmeyin Allah aşkına!
On numara projeyi okuyunca keyfiniz yerine geldi değil mi?
Hem bu şekilde vatandaşlarımızın kültür seviyesi artar herkes birbirini yakından tanıyabilir.
Geçim sıkıntısı veya alım gücünün düşmesi meselesi ise dış mihrakların ülkemiz üzerindeki oyunudur.