Artık İnsan Hukuku değil, statü hukuku revaçta.

İnsanlık tarihi kadar eski bir soruna çare olması beklenen hukuki güvenlik, bireyleri toplumdan korumaya yarayan hukuk devletinin bir öğesidir.

Neden insanlık tarihi kadar eski diyoruz? Çünkü toplumların oluşmaya başlamasıyla büyük balığın küçük balığı yemesinin, ezilenler nezdindeki rahatsızlığıyla ahlak, etik vb. görünümlerde ortaya çıkmıştır hukuk.

Hukuk bir alet olarak da kullanılmıştır diyebiliriz. Tıpkı Cilalı taşlardan yapılan bir balta gibi ezilen insanın, yerini koruması için bir alet olarak kullanılmıştır.

Zamanla toplumların sosyolojik açıdan başkalaşım geçirme sürecinde hukuk da toplumların değişim dansına ayak uydurup kendini değiştirmiş ve toplumla birlikte günümüzdeki halini almıştır.

Ancak hiçbir zaman ideal olamamıştır; muhtemelen asla olamayacaktır. Belki de bu konu, başka bir yazının konusu olabilir.

Bizim konumuz, bizi birey olarak toplumdan koruyan hukuktur. Bireyle toplum arasındaki çelişme, zamanla bireyle yönetimler arasındaki çelişmeye dönmüştür. Şu an ise bu hukuk dalında her durumda çelişmenin bir tarafında devlet vardır.

Peki toplumları, yönetimleri, devletleri oluşturan insanlar olduğuna göre bu oluşumlar neden insanların kötülüğünü istesin ki? Bir ekosistem olarak düşünürsek, ekosistemi oluşturan öğeler arasında bu denge mevcutken neden insanlarda bu olmasın?

Bu dünyada bizim sahip olduklarımızın yarattığı ve sahip olmamız gerekenleri (!) arzulayarak oluşan illüzyonlarımız bizim statümüzü belirliyor. Artık İnsan Hukuku değil, statü hukuku revaçta. Bu statü hukuku gereği bazıları da haliyle daha eşit oluyor. E öyle olunca tıpkı ilkel insanlarda olduğu gibi statüsü daha yüksek olan ezen, hor gören zorbalara karşı Cilalı Taştan yapılmış insan hukukunun baltasını savurmamız gerekiyor.