Doğru Seçim

Uzun süredir dünya gündemini meşgul eden malum sebepten dolayı evden çıkmamaya özen gösteriyoruz. Hal böyleyken sevdiklerimizle telefon üzerinden bol bol görüşme fırsatımız oluyor. Onların halini hatırını soruyor durumlardan haberdar oluyoruz.

Kendim Fransa’nın Alsas bölgesinde yer alan Colmar şehrinde dünyaya geldim. İlk ve ortaokulu orada okuduktan sonra eğitimime Türkiye’de devam etmeye karar verdim. Fransa’da yaşayan Türklere göre en doğrusunu yapmış idim. Türkiye’deki insanların bir kısmına göre ise hayatımın hatasını. Şimdi bunun konumuzla ne ilgisi var diye söylenenleriniz olabilir.

Hala Fransa’da ikamet etmekte olan Babamla bu aralar evde kalmanın vermiş olduğu bıkkınlığında etkisiyle her gün görüşüyoruz. Son görüştüğümüzde ise babam sabah fırından ekmek almaya gittiğinde bir doktora rastladığını ve ayaküstü sohbet ettiklerini anlattı. Doktor 70 yaş üstü covid-19 hastalarının birçoğunu tedavi altına dahi almadıklarını söylemiş. Daha öncede benzer bir uygulamanın İtalya’da yapıldığını ve 80 yaş üstü hastaların hastaneye alınmadığı yönünde haberler duymuştuk.

Gel gelelim Türkiye’ye, ülkemizde birkaç densizin 65 yaş üstü için sokağa çıkma yasağını fırsat bilerek yaşlı amcalarımızla kendilerce dalga geçmelerini saymazsak –ki bu bizim devlet anlayışımızı kesinlikle yansıtmamaktadır- hastanelerimizde yaş farkı gözetmeksizin herkes tedavi altına alındı.

materyalist kafa yapısına sahiptir. Yönetim anlayışı ve ilişkileri çıkar üzerine kuruludur. İnsanlara bir obje gözüyle bakarlar. Fransız bir gazetecinin covid-19’a karşı geliştirilecek olan aşı ve veya ilacın Afrikalı vatandaşlar üzerinde denenmesi önerisi(!) Batılı kafa yapısını gözler önüne seriyor.

Avrupalı devletler kendilerine 70 yaşında ki bir insanın bana faydası mı daha çok zararı mı sorusunu sorar. Bildiğiniz üzere özellikle batı Avrupa ülkeleri yaşlı bir nüfusa sahip. Bu yaşlı nüfus için sağlık hizmetleri, emeklilik ve diğer sosyal yardımlar gibi birçok gider ile karşı karşıya kalan bu ülkeler çareyi yaşlı nüfusu tedavi altına almamakta arıyor.

Bizler toplum olarak her zaman büyüklerine hürmet etmiş saygı göstermişizdir. Büyüklere karşı saygısızlığın Allah’ın hoşnut olmadığı bir eylem olduğunun bilincine sahibiz. Bu sebepten ötürü büyüklerimiz her zaman baş tacımız olmuşlardır.

Sadece bu örnek üzerinden gidecek olursam kendime hiç sormadığım, belki de sormaya cesaret edemediğim soruyu ilk kez sizin huzurunuzda soracağım “Buraya gelerek hayatımın hatasını mı yapmıştım yoksa en doğrusunu mu?”

Kendi büyüğünü ölüme terk eden medeniyetin bir parçası olmak mı yoksa kendi büyüğünü baş tacı yapan bir medeniyetin parçası olmak mı?