The Guardian İdlib'i yorumladı

İçinizi Ürpertecek 10 Kısa Film

Labib el-Nahhas, The Guardian medyasından şunları aktardı:

Suriye'nin İdlib eyaleti Beşar Esad güçleri ile Rus ve İran müttefiklerinin acımasız saldırısı altında. Bölgede, çoğu Suriye'nin başka yerlerinden birçok kez yerinden edilmiş üç milyondan fazla insan var.

Söz konusu yerleşim, sivilleri şiddete karşı korumak için bir tırmanma bölgesi yaratması beklenen Rusya ile Türkiye arasındaki Soçi anlaşmasına tabidir. Ancak son 12 ay içinde Rus havacılık ve paralı askerlerinin yanı sıra İran mezhep milisleri ve Hizbullah'ın da desteklediği Esad güçleri, İdlib'e karşı bir kampanya başlattı - Aralık'tan bu yana yoğunlaşıyor ve feci bir sonuca varmaya yakın.

Sadece bu hafta, Suriye ve Rus güçlerinin İdlib kentindeki okullar ve kreşlere yönelik hava saldırıları gördük ve çatışmaların ortasında 21 kişiyi öldü. Bölgede muhalefeti destekleyen en az 33 Türk askeri, Suriye'nin hava saldırılarında da öldürüldü. Sonuç olarak, Türkiye ile kapalı sınıra doğru bir milyondan fazla insan yerinden edilmiş, 550'den fazla sivil -çoğu çocuk- bombardımanda öldürülmüş ve geçici kamplarda insanlar donmuş durumda. Bütün bunlar dünyanın kayıtsız bakışları ve Esad ve müttefiklerini dizginleyebilen güçler altında.

Rusya ve Türkiye'nin bir sonraki hamlesi Suriye savaşının sonunu belirleyecek

Bu tür ölümcül eylemsizliğin ana nedeni, İdlib'deki insanların katliamının Suriye oyununun trajik ama kaçınılmaz bir parçası olarak görüldüğü durumun kusursuz anlaşılmasıdır: Rusya ve Esad İdlib'i fethederse belirli sayıda masumun öleceği, ancak bu çatışma sona erecek ve yeniden yapılanma, mültecilerin dönüşü ve Suriye'nin normalleşmesi süreci başlayacak. Bu düşüncenin kilit bir unsuru, eski bir El Kaide üyesi olan Hayat Tahrir al-Sham'ın (HTS) İdlib'in parçalarını kontrol altında tutması ve bu nedenle Ruslara ve Esad'a “teröristlerle ilişkilerde” serbestçe el verilmesidir. . Üç milyon insanın (sürekli olarak HTS'nin kuralına karşı gösteri yapan) bu “terörle mücadele” katliamına verilen teminat hasarı omuz silkmekten başka bir şey yapmıyor.

Bununla birlikte, sonuçlar sadece Suriyeliler için değil, dünya için felaket olacak. İdlib'in acımasız ve gelişigüzel bombardımanından da anlaşılacağı gibi, özellikle namlu bombaları, sivillerin infazları ve mezarlıklarla, İdlib halkı onlara saldıranların gözünde insanlıktan çıkarılıyor. İdlib düşerse, terörizm suçlaması veya hükümete karşı isyan için bölgede kalan askeri yaştaki erkeklerin büyük çaplı infazlarını göreceğiz. Bu Esad’ın öldürücü rejiminin tanıdık bir taktiği.

Suriye Vatandaşların Onuruna ilişkin son zamanlarda yapılan bir ankette, Rus ve Suriye saldırısına uğrayanların% 10'undan daha azının Esad yönetimi altında kalmaya istekli olduğu belirtildi. Bu, Türkiye ile kapalı sınırı geçmeye çalışan çok sayıda insanın ayrılabileceği anlamına geliyor. Ülke zaten dört milyon Suriyeli mülteciye ev sahipliği yapıyor ve daha fazla dayanamayacağını söylüyor. Yerinden edilmiş Suriyelilerin çoğu Avrupa'ya ulaşmayı hedefliyor, bu nedenle Türkiye sonunda bu geçişi kolaylaştırabilir. Bir başka büyük ölçekli mülteci hareketinin Avrupa siyasi dinamikleri üzerindeki yıkıcı etkisini hayal etmek zor değil.

Esad’ın İdlib’deki (gerçekte Rusya ve İran için bir zafer) "zaferi", çatışmaya kapsamlı ve sürdürülebilir bir siyasi çözüm şansını yok edecekti. Ülkedeki mültecilerin ve yerlerinden edilen kişilerin önemli ölçüde geri dönüşünün gelecekteki seçimlere veya yeniden inşa sürecine katılmasını engelleyecektir. Şam'daki Rusya ve kukla rejimi, siyasi süreçte tavizleri daha fazla küçümseyecek ve uluslararası toplumda kalan kredibilitesini kaybedecek. Bu koşullar altında politik bir çözüm, mevcut Rus ve İran destekli rejimin bir uzantısı olarak görülecektir: Suriyelilerin çoğunluğunun gözünde meşruiyetten yoksun olacak ve yeni bir devrime yol açabilir.

Bu senaryoların ABD ve AB'yi, Esad'ı ve zaten başarısız bir ekonomiyi daha da yok edecek olan sponsorları hedef alan yaptırımları yoğunlaştırmaya teşvik etmesi muhtemeldir. Bu daha sonra insanların Lübnan ve Ürdün'e doğru daha fazla hareket ettiğini görecektir. Bu arada, nüfusu kurtarmak için yapılacak herhangi bir yardım, rejim kontrollü ağların eline geçecektir.

Bütün bunlar buzdağının sadece görünen kısmı. İdlib halkına karşı açık bir sorumluluk atılmasının en kötü ve en tehlikeli etkisi çocukları ve gençleri üzerinde olacaktır. İdlib'in düşmesine izin verilirse, nasıl adalet, hukuk ve insan hakları kavramlarına girmeleri beklenebilirdi? Herkes radikalizm ve nihilizm tüccarlarının avlanmalarını nasıl önleyebilirdi? Suriye istikrarlı, barışçıl bir ülke olacaksa siyasi, sosyal ve kültürel değişimin lokomotifi olması gereken Suriyeli gençliktir.

Avrupalı ​​ve diğer güçlü devletlerin İdlib'e göre hareket etme ihtiyacının ahlaki bir zorunluluktan gelmediği açıktır - Suriyeliler bu tür yanılsamaları uzun zamandır terk etmişlerdir - ama açık siyasi ve güvenlik çıkarlarından kaynaklanmaktadır. Acil öncelik Esad ve Rusya'yı ateşkes altına almak ve yerinden edilmiş insanlara acil yardım sağlamak. Sivillerin öldürülmesi ve acı çekmesi durdurulduktan sonra, tüm Suriyeliler için güvenli bir ortamı garanti edecek anlamlı bir siyasi çözümün sağlanması için güçlü, uyumlu ve acımasız bir çaba gösterilmelidir. Rejimin normalleşmesini önlemek için sıkı ekonomik baskı sürdürülmelidir. Suriye'deki herhangi bir yeniden yapılanma doğrudan meşru bir siyasi çözüme bağlanmalıdır. Suriyeliler Esad rejimi altında yaşamak ve sürekli yerinden olmak arasında seçim yapmamalıdır.

İdlib olan insani felaket, ikinci dünya savaşından alınan derslerin hala geçerli olduğunu göstermiştir: çok sayıda insanı öldürmek isteyen diktatörlerin yatması asla işe yaramayacaktır. Avrupa bu dersleri tekrar izleyemezse, fiyatı ödeyen sadece Suriyeliler olmayacak.

• Labib al-Nahhas, Suriye siyasi muhalefetinin kıdemli bir üyesi ve silahlı muhalefet liderliğinin eski bir üyesi