Mermilerden Nazik, Ama Ölümcül

Tarihe damga vuran 10 suikast

Geçen Temmuz ayında, Warren B. Kanders, Whitney Amerikan Sanat Müzesi başkan yardımcısı görevinden istifa etti. İstifası, şirketi Safariland tarafından göz yaşartıcı gaz satışı ile ilgili protestolara bir yanıttı. Ateşleri, ABD-Meksika sınırındaki çocuklar dahil göçmenlere, Gazze Şeridi'ndeki Filistinlilere ve Türkiye ve Porto Riko'daki göstericilere karşı göz yaşartıcı gaz kullanıldığına dair raporlar tarafından gündeme getirildi.

Bu ay, Kanders Financial Times gazetesinde yapılan bir röportajda kendini, göz yaşartıcı gazın muhaliflerini sorgulamak için “daha ​​az öldürücü” bir seçenek olduğunu savundu. “Paris'ten Hong Kong'a, Şili'ye dünyaya bakarsanız, bu daha az öldürücü ürünlerin yokluğunda sonuçlar oldukça farklı olurdu” dedi. Başka bir deyişle, protestocu ve göçmenleri gazla atmıyorlarsa, onları vuruyor olabilirler. Göz yaşartıcı gaz daha az kötülüktür.

Kanders'dan geliyor, belki de bu mantık geçerlidir. Ama silah yerine çocuk bıçakları satmaktan kâr elde etmek isteyen yerel bir sokak çetesi liderinin görüşü olsaydı bu geçerli miydi?
Kanders'in baskıcı bir devletin gücüne karşı muhalif veya göçmen olmanın ne olduğu konusunda herhangi bir deneyimi olması pek olası değildir. Baskının en geniş cephaneliği kullanarak işlediğini asla anlamaya gerek duymadı. Güvenlik güçleri bazen silahlar gibi ölümcül silahlar, bazen de göz yaşartıcı gaz gibi daha az ölümcül silahlar seçerler. Suriye, Sri Lanka ve Bangladeş gibi baskıcı toplumları etkileyen gizemli kayıplar gibi tecavüz, aşağılama, yanma, işkence veya basitçe silme gibi bu sınıflandırmalar altında diğer terör araçlarını nasıl tanımlarız?

Güvenlik güçlerinin göz yaşartıcı gaz olmadan daha kötü bir şey kullanacağını iddia etmek, bu güçlerin etik konumlarına bakılmaksızın, bunu kullanma hakkına sahip olduklarını sürdürmek olduğunu savunmaktır. Başka bir deyişle, muhalefeti baskılama kapasitesi ahlaki meşruiyet değil satın alma gücü ile sağlanır.

Tabii ki, küresel silah ticaretinin çoğu bu konuşulmamış anlaşmaya bağlıdır. Bununla birlikte, bazen durdurma denir. Örneğin, BM şu anda Yemen, İran ve Irak gibi ülkelerin listesine silah ambargoları yerleştirdi. Kanders, ABD dışındaki tüm satışlarının Dışişleri Bakanlığı protokollerini yerine getirdiğinin altını çiziyor.

Ama aynı zamanda işinin “apolitik” olduğunu düşünüyor, bu da ürünlerinin ticari yasallığın ötesinde nihai kullanımına ilgi göstermediğini gösteriyor. Yine de dünyada Kanders'ın ticaret yaptığı milyonlarca insan bu konumun lüksüne sahip değil. Kitlesel göç artıyor, aynı otoriterlik. Kanders'ın silahları mermilerden daha nazik olabilir, ancak ahlaki pusulası korkunç bir şekilde yıkılmış güç sistemlerini korumak için kullanılıyorlar. ABD gibi bu iktidar sistemlerinin eve yakın olabilmesi onlara muhalifleri bastırmak ya da göçmenleri şiddete karşı itmek için lisans vermez.

Göz yaşartıcı gaz öldürmeyebilir, ancak sivil özgürlük ve eşitlik için ölümcül olabilir. Yoğun ağrıya neden olmalı - aksi takdirde işlev görmez. Bu yüzden Hong Kong aktivisti Joshua Wong geçen Ağustos ayında Safariland'den adanın polis gücüne kalabalık kontrol silahları satmayı durdurmasını istedi.

Kanders'ın yaptığı gibi, daha az öldürücü silahlar için artan talep üzerine para kazanabilir ve yine de özgürlük ve demokrasiye bağlı olduğunuzu iddia edebilir misiniz? Financial Times'da Whitney dünyasını “dünyanın delirdiğini” iddia ederek reddeder. En azından eleştirmenleri onunla hemfikir olabilir, çünkü bu ay Greenpeace ve Yok Olma İsyanı İngiliz terörle mücadele polisi tarafından “kilit tehditler” olarak sınıflandırıldı. Dünyayı kurtarmaya çalışanlar, onu yok etmekle suçlanıyor gibi görünüyor. Kanders ve diğer silah tüccarları sayesinde onları durduracak araçlara sahip olduğumuz için minnettar mıyız?

Bir devletin ve güvenlik güçlerinin kendilerini savunma hakkı olmadığını söylemek aptalca olur. Ancak Kanders'ın sevdiği kültür dünyasından dışavurumculuğu, bugün birçok vatandaş için, tüccarların sadece en yüksek yasal teklif verene satmaları kabul edilemez. Whitney protestolarının başarısı, Safariland gibi şirketlerin artık “daha ​​az öldürücü” olsalar bile ürünlerinin hangi bağlamda kullanılacağını doğrulama sorumluluğuna işaret ediyor. Satıcı dikkat etsin.