Gara zindanlarının kahraman yiğitleri anısına

6 yıllık esaret... Düşmanın ekmeğine bir yudum suyuna mahkum geçen 6 yıl ... Yokluğu var eden metanet... Hasretin 13 tonuyla geçen 12 bayram ... Hiç fark ettirmeden akan zamanın tozu dumanında gökyüzünden ayrı yaşanan 2 bin gün...

Bin gecenin her birinde acıyla yatıp, bin gündüzün her sabahına umutla uyanan 13 aile ... 13 baba ... 13 anne...

24 kez değişen mevsim... Arş ile Arz arasında donup kalan zaman... Çiçek açtırmayan baharlar, buz tutan yürekleri eritmeye yetmeyen yazlar… Bir son bahar klasiği gibi penceremizden dökülen günler ve bir kıştan daha soğuk düşünmek istemediğimiz bütün düşler...

yıl onlar tutsak sözde biz özgür... Sorsan kim güneşe hasret kimin umudu ayaydın... Zaman nerede aktı nerede durdu... Ne sandınız gün yüzünden mahrum kalan yiğitler varken bize gülistan mı olacaktı bu dünya... Onların yürekleri kanarken biz şifa mı bulacaktık. Bu kadar annenin ahı varken yeryüzünde martın sonu bahar mı olacaktı...

Şimdi bu acının tarifine kaç başsağlığı kaç ağıt kaç gözyaşı yetecek?

Kaç gün sonra bu acı gök kubbeden silinecek?

Babasını hiç hatırlamayan evlatların katıldığı cenaze kimin?

O acıyı taşımaya kaç omuz yetecek?

Kahvaltı masasına hainleri buyur edenler, bir annenin yitirdiği evladını yıllar sonra toprağa vermesini anlayamazlar... Her güne umudunu bileyerek başlamasını anlayamazlar...Boşuna uğraşıyorlar ne yaşadığını hesaplamaya cesaretleri de yok... Keşke 100 yıl önce geri dönmeyi düşünmeyen dedelerinin izinden giden kahramanlarımız kadar cesur olabilselerdi. Yetim kalan minik bir yavrunun iki omuzu üzerinde dik tutabildiği başı kadar dik durabilselerdi. Ve kınadıklarının arasına kahramanlarımızın katillerini de katabilselerdi...

Vatan uğruna vermeye tereddüt etmediğimiz başımıza sağlık dilemeyin.

Esir ettiğiniz şehit ettiğiniz halde eğilmeyen, bükülmeyen başlarımızı konuşun...

Devletine sevdasını feda etmiş gençlerin istismar ettiğiniz acısını konuşun...

6 yıl boyunca sadece siyasi çıkarlarınız için andığınız, onun dışında hatırlamadığınız yanına gitmeye bile cesaret edemediğiniz 13 aileyi konuşun.

Dünya susarken en katı yüreği feryatlarıyla dağlayan, devletine '' dik durun'' diyen anneleri konuşun...

Ülke, evlatlarının yasındayken sefaletiniz saadet sanıp içinde olduğunuz kirli ittifakları konuşun...

Bağlantı kurabilen dağ sözcülerinin kulağınıza fısıldadıkları iftiralar yüzünden evlatlarının vücut bütünlüğünü teşhis etmek zorunda kalan acılı babaları konuşun...

Ve sahte sabır dileklerinizi, bu topraklarda kısa süreli MİSAFİR(!) olan hainlere saklayın.