Farsça Puccini Yapmak

Tarihe damga vuran 10 suikast

Al Jazeera’dan Hamid Dabashi anlatıyor:

“Haziran başında, Hollanda Festivali tarafından Amsterdam'a 2019 programı sırasında olağanüstü bir olay vesilesiyle bir açılış konuşması için davet edildim.

Hollanda Festivali, her Haziran Amsterdam'da gerçekleşen Hollanda'nın en eski ve en büyük sahne sanatları festivalidir. Avustralya, Avusturya, Belçika, Şili, Kolombiya, Kongo Demokratik Cumhuriyeti, Estonya, Fransa, Almanya, İran, Letonya, Litvanya, Hollanda, Polonya, Portekiz, Rusya, Güney Afrika, İspanya, İngiltere, ABD ve Özbekistan’dan katılımlar gerçekleşir.

Bu yılki program, festivalin "Puccini'nin ünlü operası Turandot'un kültürler arası yeniden yazımı" (1924) olarak tanımladığı son derece cesur ve yaratıcı bir opera olan Turan Dokht'ın Avrupa prömiyerini içeriyordu. Bu büyük etkinlikte alçakgönüllü rolüm operayı tanıtan ve "Fars edebiyatının, müziğinin ve diğer sanat formlarının Batı ve Asya sanatı üzerindeki etkisini" araştıran bir konuşma yapmaktı.

Son kitabım Persofili’de Küresel Sahnede Fars Kültürü (Harvard, 2015), 18 ve 19. yüzyıllarda Avrupa'nın görsel, edebi, şiirsel ve sahne sanatlarına ilgisinin yükselişini izledim - eserleri - hikayesini 12. yüzyıl Farsça şair Nizami Ganjavi'nin romantik destanı Haft Peykar'dan (Yedi Güzeller) ilham alan İtalyan besteci Giacomo, Puccini'nin Turandot'un librettodan da esinlenerek enfes işlere imza attı.

Avrupa'nın Farsça kaynaklara gösterdiği bu ilgi gelişigüzel değildi. Puccini ve diğer Avrupalı ​​besteciler, sanatçılar, şairler ve filozoflar, Farsça ile Avrupa sanatı ve edebi sahneler arasında yüzyıllar boyu süren kültürel alışverişin daha geniş bağlamının bir parçasıydı.

Üstün yetenekli İranlı besteci Aftab Darvishi tarafından bestelenen ve Hollandalı oyun yazarı Miranda Lakerveld tarafından yönetilen bu yeni opera Turan Dokht, İtalyan ve Farsça başyapıtlar arasında tamamen yeni bir deneyim sundu.

Avrupa şaheserinin Farsça kökenleri

12. yüzyılda yazılan Fars destanı şiirinde, ana karakter, Kral Bahram Gür, yedi renkten ve yedi gezegene karşılık gelen yedi iklimden yedi prensesten birinin anlattığı bir hikaye ile haftanın her günü eğlenir.

18. yüzyılın ikinci yarısında, şiirin tercüme edilmiş bir versiyonu İtalyan oyun yazarına ve Commedia dell'arte Carlo Gozzi'nin (1720-1806) önde gelen savunucusuna ulaşır ve sonunda Friedrich Schiller ve diğer Avrupa oyun yazarlarının ve bestecilerinin eline geçer. Puccini'nin operası yedi hikâyeden birini kullanır ve ana karakteri Turandot'u evlenmemek ve taliplerinin korkunç amaçlarla buluşmasını amaçlayan intikamcı bir prenses olarak verir.

Darvishi ve Lakerveld'in çalışmasında, prensesin hikayesi bir kez daha yeniden tasarlandı ve Farsça köklerine yakınlaştı. Genç İranlı besteci, klasik Fars ve Avrupa müzik geleneklerini neşeli ve de şaşırtıcı bir buluşma için birleştiriyor.

Gerçekten de, 5 Haziran'daki açılış gecesinde, Amsterdam'daki Muziekgebouw konser salonundaki oturum Avrupa ve Fars kültürlerinin birbirini zenginleştirebileceği en iyi akımların bulunduğu yerdi.Bu özel opera hakkında etkileyici ve dikkat çekici olan şey, büyük bir Avrupa sanat festivalinin önemli kaynaklarını sadece Avrupa dışı bir sanat eseri sahneleyen değil, kendi başına Avrupa yüksekliğinin temellerinden birine meydan okuyan bir operaya tahsis etmiş olmasıydı. 

Fakat aynı zamanda, opera hakkında çıkan olumsuz eleştiriler, Avrupa sanatının kıskançlıkla korunan panteonunun yabancı saldırılara karşı korunduğunun göstergeleridir.
Bunun Avrupa sanat eleştirmenlerine özgü olmadığından emin olmak için bir Avrupalı ​​sanatçının İran'a, Hindistan'a veya Mısır'a gitmiş olup, Shahnameh veya Mahabharata'nın veya Arap Gecelerinin herhangi bir Avrupa kökeninde rol aldığı bir oyun sahnelemiş olsaydı, aynı derecede şüpheli yanıtlar olacağını hayal edebiliyorum.

Bu tür yanlış ikili dosyaları geçersiz kılması, Darvishi ve Lakerveld'in operası gibi bir sanat eserinin ürettiği üçüncül alan. Onların Turan Dokht'ı Puccini'ye ya da Nizami'ye zarar vermez, ancak ikisine de, bir kültürden diğerine hareket eden insanlar ve sanatlar da yeni yaşam alanlarında kendilerini hareket ettirip yeniden yapılandırıyorlar.

Nerede ve neden Avrupa?

Turan Dokht'ın vesilesiyle bir Avrupa başkentinde olmak, gelişmekte olan Avrupa hakkında ırkçı yabancı düşmanlarının bu kadar şiddetle nefret etmesini sevdiğimizi yeniden keşfetmekti.
En yetenekli sanatçıları, en saygın bestecilerini bilgilendiren uzak Avrupalı ​​olmayan sanatçıları, düşünürleri ve şairleri kutsayan operalardır; üniversite kampüsleri Asyalı, Afrikalı ve Latin Amerikalı akademisyenler ve eleştirel düşünürlerle uğraşan Avrupa; son zamanlarda göçmen toplulukları kıta kültürlerinin armağanlarını yeni yuvalarına getiren Avrupa; Arap, Fars, Hint veya Türk mutfaklarının damaklarını yerel ve bölgesel şaraplarla test eden Avrupa; farklı topluluklarının sıkı çalışmasıyla kendini yeniden şekillendiren Avrupa.

Korku ve nefret eden ırkçı politikacıların yabancı düşmanlığı politikaları ile birleştikleri ciltte mutlu ve sağlıklı bir Avrupa var. Bu Avrupa'yı görmezden gelmemiz şart. Bu festivale ev sahipliği yapan Hollanda, Geert Wilders gibi kısır ırkçı politikacıların ve Ayaan Hirsi Ali gibi kudretli İslamofobların yıllardır rahatsız ettiği ülke.

Avrupa'nın geri kalanı gibi, aynı zamanda, Orta Doğu'daki son mülteci krizini siyasi temettü peşinde vatandaşlar arasında korku ekmek için kullanan milliyetçi, popülist ve yabancı düşmanlığı politik duygularında da bir artış görüldü.

Avrupalı ​​ve Kuzey Amerikalı ırkçıların kıta Avrupası ve iç ve gelen kültürlerinin gerçeği üzerine bindirmek istedikleri monokültürel harita arasında büyük bir fark ve uzlaşmaz bir çelişki var. Darvish ve Lakerveld'in Turan Dokht gibi sanat eserleri, yeni Avrupa habitatına sadece uzak bir Fars şiiri getirmiyor. Ayrıca Avrupa'nın kendisini kendi karma, çok kültürlü ve çoğulcu gerçekliğini de uyandırıyor.

Nezami'nin Haft Peykar gibi bir şiiri, hatta bir parçası olduğu Khamseh / Quintet ve ayrıca Hint, Farsça, Arap veya Çin edebi sanatlarının diğer başyapıtları, Puccini muhteşem Turandot'u oluşturmadan önce Avrupalı ​​okuyuculara yabancı değildi. Turan Dokht gibi operaların yaptığı, unutulmuş tarihi, ırkçı yabancı düşmanının büyülü büyüsü altında kendi tarihini unutan bir Avrupa'ya getirmektir.”